Szczęście...

Mało kto je docenia, zauważa.. Życie, zdrowie nie odgrywa dla nas jakieś ważnej roli. Po prostu jest i nie zdajemy sobie sprawy, że możemy je stracić. Tak samo często nie zauważamy ile jakieś osoby robią dla nas.. Że chcąc nie chcąc zawsze są przy nas, gdy tylko jesteśmy smutni zawsze nas pocieszą, otrą łezkę.. Najczęściej zauważmy ile dla nas znaczyła jakaś osoba po stracie jej.. Tak zawsze jest.. Człowiek zauważa coś po czasie, gdy już praktycznie jest za późno..
Dla wielu osób szczęście nie istnieje, jest tylko beznadziejny świat i szary kolor panujący na nim. A przecież tak nie jest.. Życie jest wspaniałe.. To cudownie, że żyjemy, mamy zdrowie, przyjaciół, rodzinkę.. Że budząc się rano możemy zobaczyć jak ślicznie świeci słoneczko za oknem, jak cały dzień do życia się budzi.. Jak fantastycznie mija dzień spędzony z najbliższymi i jak wspaniale jest zasnąć wiedząc, że jest gdzieś tam osoba która bardzo nas kocha..
Mnie ktoś nauczył cieszyć się życiem, każdą chwilą.. Bo przecież chwile są jedne nie powtarzane, ulotne.. Dzięki tej osobie życie dla mnie całkiem inne się stało.. Nie można mówić że jest źle mając praktycznie wszystko.. Nie można się załamywać jedynką w szkole, rozstaniem z sympatią.. Mimo, że to trudne jest trzeba podejść do tego z uśmiechem na twarzy.. Takie życie jest o wiele wspanialsze... Nauczmy się doceniać to, co mamy. Żyjmy tak żebyśmy nie musieli potem niczego żałować a każda chwila życia była ostatnia...